Hope - Clearwater

Hoera, we zitten geestelijk en lichamelijk in de juiste tijdzone. De jongens slapen tot half 8 .
Vandaag hebben we een lange rit van ongeveer 3,5 uur voor de boeg van Hope naar Clearwater. Maar voordat we daaraan beginnen bezoeken we eerst de Othello tunnels. De jongens helemaal blij, want zo heet ook de hond van Diny en Emilia. Het is een wandelroute van 3,5 km waarbij je door 5 tunnels loopt die ooit gemaakt zijn om een spoorweg over te laten gaan. Die is er echter nooit van gekomen. Doordat er onderweg veel te zien is lopen de jongens de route met gemak helemaal uit.

Rond het middag uur houden we het voor gezien en beginnen we aan de rit naar Clearwater. Tussendoor even een snelle lunch op een picknickplaats, lekker makkelijk als je alles bij je hebt, en daarna weer snel verder. Het fijne van Canada is dat zij alles meten zoals wij dat meten, dus geen moeilijke omrekeningen van temperatuur en afstanden. Onderweg kijkt Bas zijn ogen uit vanwege de vele en ontzettend lange treinen die we tegenkomen. We maken nog een stop bij Walmart om de vergeten boodschappen te halen, waaronder een voetbal en moeten daarna een beetje tempo maken om op tijd op de camping aan te komen.

Op ongeveer 2 uur rijden van de camping zien we de eerste rookwolken boven de bergen uitkomen. Het lijkt allemaal nog erg ver weg maar na een uurtje zijn we getuigen van een enorme bosbrand aan de overkant van de rivier. De brand is hoog op de berg dus het is niet onveilig maar we schrikken wel van de vlammen die je boven het bos uit ziet komen. Het komt dan ineens letterlijk erg dichtbij. Het zicht is slecht en je ruikt alleen nog maar een brandlucht. We zijn dan ook opgelucht als we langs de brand zijn en de luchtkwaliteit beter wordt. Dit zijn dingen die je normaal alleen op televisie ziet. Diep respect voor al die brandweermannen die al dagen in touw zijn. De jongens zijn in afwachting van blusvliegtuigen en verwachten deze ieder moment over te zien vliegen. Helaas…., die zijn er niet! We zijn niet bang dat we geraakt worden want alle risico’s worden vermeden en als het er ook maar op lijkt dat de brand iets gaat raken dan worden hele gebieden gelijk geëvacueerd.

Rond half 8 zijn we eindelijk bij de camping aan het meer. Snel de camper op zijn plek en door naar het restaurant. De bbq blijft voorlopig nog in de verpakking. Jammer genoeg want hoewel de locatie waanzinnig is was het eten niet echt geweldig. We konden de jongens niet overhalen het bord leeg te eten omdat het echt niet lekker was. Alleen de spare ribs van Ray waren goed dus volgende keer allemaal aan de ribben!